ΓΙΑΤΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ?ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΙΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ?

Σημερα το μεσημερι περπατουσα στην οδο ΔΡΑΜΑΣ στον πειραια για να βγω στη λεωφορο να παρω το λεωφορειο να γυρισω σπιτι μου.Σε μια διασταυρωση που ηταν μαζεμενοι σκουπιδοντενεκεδες με την ακρη του ματιου μου προσεξα μια φιγουρα να σκαλιζει αναμεσα στα σκουπιδια.Στην αρχη νομιζα οτι ηταν καποιος ρακοσυλλεκτης απο αυτους που βλεπουμε να ψαχνουν στα σκουπιδια μαζευοντας μεταλλικα ντενεκακια και διαφορα αλλα υλικα τα οποια στη συνεχεια πουλανε για τον επιουσιο.Αλλα σκεφτηκα οτι δεν ειχε καποιο καροτσακι κοντα η κατι τελος παντων που να βαζει αυτα που βρισκει,αλλα και το ντυσιμο του δεν εδειχνε για ρακοσυλλεκτη.Κοντοσταθηκα και γυρισα και τον πλησιασα διστακτικα γιατι δεν ηξερα πως θα με αντιπετωπισει.Τον ρωτησα αν εχασε τιποτα και ψαχνει εκει η αν χρειαζεται καποια βοηθεια.Με βλεμμα χαμηλωμενο μου απανταει οχι κυριε μου δεν εχασα κατι απλα ψαχνω.Οταν ειδε οτι δεν εκανα βημα για να φυγω σηκωσε τα ματια του και με κυταξε,και τοτε ειδα μεσα ε αυτα τα ματια ολη την απελπιισια και τη ντροπη του κοσμου.Ενας γεροντας καπου στα 75 -80 με προσωπο ρυτιδιασμενο και τα χερια λερωμενα απο τα σκουπιδια φαινονταν καθαρα  οτι ηταν ροζαζμενα απο ρονια σκληρης δουλειας.Τοτε η σκεψη που περασε απο το μυαλο μου με συνταραξε κυριολεκτικα,σκεφτηκα οτι αυτος ο ανθρωπος εψαχνε κατι χρησιμο η κατι φαγωσιμο.Πηγα κοντα του και του λεω,ελα μπαρμπα παμε πιο κατω στο καφενειο να πιουμε ενα ουζακι παρεα και να μιλησουμε λιγο.Δε μιλησε αλλα δεν ελεγε να ξεκινησει,τον επιασα απο το μπρατσο και του ειπα απαλα ελα παμε.Με ακολουθησε πειθηνια σαν ενα μικρο παιδι που το επιασαν να κανη αταξιες.Κατσαμε σ ενα τραπεζακι το καφενειο ηταν αδειο,του λεω σιγα αντε μεσα να πλυνης τα χερια σου μπαρμπα κι ελα να πιουμε το ουζακι μας,το θελω κι εγω τωρα τετοια ωρα που ειναι.Σηκωθηκε και γω φωναξα τον καφετζη,ηρθε και τον ρωταω τι εχεις να κολατσισουμε?Πολλα μου λεει.Φερε ενα καραφακι με μεζε του λεω και καπακι μια μεριδα απο το κοκκινιστο που ειπες οτι εχεις μεσα.Καθε μερα μου λεει εχω και ενα διαφορετικο φαι γιατι ερχοντε οι εργατες του δημου να κολατσισουν μου λεει.Ηρθε ο παππους και τον ρωταω το ονομα του,ΘΑΝΑΣΗ μου λεει.Μου σηκωθγκε η τριχα ορθια απο τη συγκινηση,ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ? Σκεφτηκα,ΘΑΝΑΣΗ ελεγαν τον πατερα μου το μακαριτη.Εφερε το καραφακι με μια μικρη ποικιλια ο καφετζης,και ειδα το ματι του παππου να γιαλιζει βλεποντας τα.Εβαλα ουζο και του λεω στην υγεια σου μπαρμπα.Το ηπιε μονορουφι,παρε και μεζε του λεω,με κυταξε πηρε το πηρουνι κι αρχισε να καταβροχθιζει τους μεζεδες.Εφερε ο καφετζης το κοκκινιστο και του λεω,φαε μπαρμπα και μην το σκεφτεσαι καθολου.Τον παρακολουθουσα να τρωει με βουλιμια και συγκινιθηκα,εβλεπα στο προσωπο του τον πατερα μου και σκεφτομουν οτι κι αυτος ετσι ηταν παιδεμενος και βασανισμενος απο τον καματο της ζωης.Αρχισε να μιλαει με δακρυα στα ματια.Παιρνω μια συνταξη   μου λεει 695 ευρω,μενω μονος μου,και πληρωνω ενοικιο 350 γιατι το σπιτι μου το πουλησα να κανω καλα τη γρια μου οταν αρρωστησε,και με ειδοποισαν απο το ταμειο μου οτι η συνταξη μου κοβεται κατα 200 ευρω.Πεσμου παλληκαρι μου αν μπορει ανθρωπος να ζησει με 495 ευρω με ενοικιο,ρευμα,νερο και κοινοχρηστα για το μικρο δυαρακι που μενω.Δεν ζει παλληκαρι μου κανεις πιστεψε με,και νασαι καλα γιατι εχω απο χτες να φαω.Μουρθαν δακρυα στα ματια και μουρθαν στο μυαλο καποιοι κωλαραδες με τσαμπα μερσεντες τσαμπα τηλεφωνα,τσαμπα γραφεια,τσαμπα ρευμα,και τσιμπανε και καμια 15.000 ευρω το μηνα,οσα δηλαδη παιρνουν δυο γεροντες σαν τον μπαρμπα σε ενα χρονο,και βγαινουν καθε βραδυ και πρωι στα καναλια να λενε ποο νοιαζοντε για τους συνταξιουχους και τους χαμηλομισθους ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ.Και μ επιασε μια μανια να φωναξω να βρισω,να λυντσαρω,να ανασκολοπησω καποια απο αυτα τα καθικια που γελανε και ζουν απο τη φτωχια των αλλων σαν του μπαρμπαθαναση.Πληρωσα τον καφετζη και εδωσα τα ρεστα στο μπαρμπα λεγοντας,παρτα να πιεις ενα καφεδακι μπαρμπαθαναση.Νασαι καλα παιδακι μου μου λεει αλλα αυτο ηταν που ηθελα να αποφυγω,ΝΑ ΑΠΛΩΣΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΨΩ.Μουρθε τρελα και αποφασισα εκεινη την ωρα να προσφερω στο γεροντα τη βοηθεια που χρειαζεται οσο μπορω βεβαια,και να του δωσω αυτα που δεν προλαβα να δωσω στον δικο μου πατερα.Τον συνοδεψα πιο κατω στο σπιτι του και του ειπα οτι θα ξαναρθω να τον δω.Γυρισα να φυγω βριζοντας απο μεσα μου τους παντες και τα παντα,και περνωντας διπλα απο τα σκουπιδια σκεφτηκα κατι απλο.Αραγε οταν φτασω στην ηλικια του μπαρμπα θαναση θα υπαρχουν τοτε σκουπιδια να μπορω να ψαξω εγω η θα τα εχουν φαει και αυτα οι ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ που τρωνε τα παντα στην ελλαδα?