ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ............

Πριν μερικες δεκαετιες σε τουτο εδω τον τοπο ζουσαμε μια χουφτα ανθρωποι οπως και σημερα,αλλα τοτε ζουσαμε,μπορει το φαγητο να ηταν λιγοστο στο σπιτι,μπορει ο πατερας να αγοραζε μισο καρπουζι,μπορει να τρωγαμε κρεας καθε τριτη κυριακη,και μαλιστα κρεας χοντρο(βοδινο)που το εκανε η μανα σουπα αυγολεμονο για να φτουραει,μπορει να μην ειχαμε ηλεκτρικο αλλα λαμπες πετρελαιου,μπορει η θερμανση να ηταν ενα μαγκαλακι με ενα κοματι λεμονι για τις αναθυμιασεις μεσα,μπορει να μην ειχαμε ψυγειο αλλα το κλασικο φαναρι,μπορει να μην ειχαμε τηλεοραση να μας αποχαυνωνει καθημερινα,και χιλια αλλα μπορει αλλα ειχαμε ενα τεραστιο αγαθο.Ημασταν χαρουμενοι κι ευτυχισμενοι,ο πατερας και η μανα στο μεροκαματο αλλα το ψωμι ηταν νοστιμο,η αγαπη ξεχειλιζε απο ολους,ο γειτονας ενδιαφεροταν,και οταν ειχε καλο καιρο τα σοκακια γεμιζαν σκαμνακια μπροστα στις αυλες με ολες τις γειτονισες σε εναν κυκλο να κουτσομποβολευουν και τα παιδια να παιζουν κρυφτο και μακρυα γαιδουρα,μεχρι να αποκαμουν,αλλα υπηρχε χαρα στα ματια τους και τα γελια τους αντηλαλουσαν στις γυρω γειτονιες και τα στενοσοκακα.Ημασταν φτωχοι ναι αλλα χαρουμενοι,χωρις το δαιμονα του ΔΝΤ που δεν ξεραμε καν οτι υπαρχει και το βραδυ κοιμομασταν μικροι και μεγαλοι χωρις την εννοια του αυριο,αρα μονο εμεις οι μικροτεροι πως θα μπορεσουμε να κανουμε κοπανα απο το σχολειο,και οι μεγαλυτεροι αν θα μπορεσουν να βολεψουν καποιο παιδι τους απο το δημοσιο(καποια λιγα ευτυχως ειναι και ηταν ιδια).Η μεγαλη μας αγαπη ηταν το ραδιο και οποιος ειχε στη γειτονια ηταν προυχοντας και το επικεντρο της προσοχης,και καθε μερα μαζευοντουσαν εκει οι μεγαλυτερες για ν ακουσουν την μικρη πικρη μου αγαπη,και οι μεγαλυτεροι εναν ποδοσφαιρικο αγωνα η το θυρωρο μας το βαγγελη να γελασουν με το μικε(Γιαννης βογιατζης).Κι ομως εχοντας τοσα λιγα ναι ημασταν χαρουμενοι κι ευτυχισμενοι.Σημερα οι γονεις ζουν με δανεικα τα παιδια ζητανε ακομα περισσοτερα οι πολιτικοι μας εχουν φλομωσει στο ψεμα,και η τηλεοραση μας εχει κανει αγνωστους μεταξυ αγνωστων.Σημερα τα παιδια δε βγαινουν στη γειτονια να παιξουν γιατι δεν υπαρχει γειτονια,σημερα τα παιδια δεν παιζουν μακρυα γαιδουρα γιατι δεν ξερουν τι ειναι,σημερα τα παιδια μιλανε μεταξυ τους και στις 3 λεξεις η μια ειναι μαλακας,και βεβαια δε φταινε τα παιδια,ετσι μαθανε ετσι φεροντε,μα ουτε και οι μεγαλοι φταινε,ετσι τους πηρε μαζι του το ποταμι της ζωης ετσι πορευτηκαν ετσι μαθανε και τα παιδια τους.Υπογραψαμε ολοι μας ενα ληξιπροθεσμο γραμματιο στη ζωη και τωρα ηρθε η ωρα της εισπραξης,ομως στον κοινο λογαριασμο δεν υπαρχει φραγγο και πως θα το πληρωσουμε?Θα το πληρωσουμε με αυξηση των τιμων,με κοψιμο των συνταξεων(ψοφα εσυ γερο που δουλευες 40χρονια)με μειωσεις των μισθων της ξευτυλας και με απολυσεις.Θα το πληρωσουμε με επιθεσεις εναντιον της ζωης μας απο καποιους που δεν θελουν να ζουμε και να αναπνεουμε,θα το πληρωσουμε με καθε δυνατο και επωδυνο τροπο αλλα παντως αυτο το γραμματιο απληρωτο δεν μενει.Ηταν καποτε μια ελλαδα που χαιροσουν να ζεις σ αυτην,και οταν εφευγες μακρυα νοσταλγουσες και βιαζοσουν να γυριεις πισω.Ειναι σημερα μια ελλαδα που οι περισσοτεροι θελουν να φυγουν και να μην ξαναρθουν.ΑΡΑΓΕ ΓΙΑΤΙ?ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.