Ουσιαστικά αυτό το οποίο προέκυψε από την χθεσινή ανακοίνωση του Σ. Κόκκαλη ενώπιον του Δ.Σ. του Ολυμπιακού, είναι ότι ο πρόεδρος προσβλέπει σε ένα μοντέλο Παναθηναϊκού. Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο αυτό.
Η προτεραιότητα του Κόκκαλη δεν φαίνεται να είναι να πουλήσει την ΠΑΕ. Όχι ότι αν του γίνονταν μία πολύ καλή προσφορά δεν θα το σκεφτόταν. Αλλά προτεραιότητα είναι άλλη: να βρει συμπαίκτες. Όπως ο Βαρδινογιάννης βρήκε τον Γιαννακόπουλο, τον Βγενόπουλο, τον Πατέρα, αλλά και τους άλλους μετόχους, που πήγαν κι έβαλαν τα ωραία τους τα λεφτά στον Παναθηναϊκό κι ασκούν κι αυτοί διοίκηση.
Κάτι τέτοιο πράγμα θα ήθελε κι ο Κόκκαλης. Να βρίσκονταν κάποιοι άνθρωποι να μπουν στον Ολυμπιακό, να βοηθήσουν οικονομικά και να συνδιοικήσουν μαζί του. Δεν έχει πρόβλημα να είναι αυτός σώνει και καλά μπροστά. Το αντίθετο. Μάλλον από πίσω θα ήθελε να είναι. Άλλος να βρίσκεται στην προεδρία, όπως συμβαίνει στον ΠΑΟ με τον Πατέρα. Κι από την πλευρά του ο Κόκκαλης να προσφέρει στους νέους ανθρώπους της διοίκησης την γνώση και την εμπειρία του.
Είναι σαφές πως ο άνθρωπος δεν θέλει να το πάει άλλο μόνος του το καράβι. Γιατί και (άλλα) λεφτά χρειάζονται και το κράξιμο του κόσμου υπάρχει στην στραβή.
Πόσο εφικτό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο στον Ολυμπιακό; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Ένας χρόνος, που μοιάζει αυτή την στιγμή σαν τον πιο επικίνδυνο εχθρό για τον Ολυμπιακό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου