Σάββατο, 21 Αυγούστου 2010
Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι
Γράφει η Ρίκα ΒαγιάνηΤο ψωμί, ως ψυχολογικό όριο: δηλαδή, σκεφτείτε το, είμαστε που είμαστε, με το μάτι να γυαλίζει, να γυρίσουμε από τις διακοπές και να φάμε στο δοξαπατρί έναν διπλασιασμό της τιμής της φραντζόλας. Σκέφτεστε τι έχει να γίνει; Να σας πω τι φαντάζομαι ότι θα γίνει, αν εκτοξευτεί η φραντζόλα;
Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Ναι, ίσως θα φανεί ότι έγινε κάτι, φοβερό και τρομερό. Ο Τύπος θα χαλάσει τον κόσμο (και καλά θα κάνει). Αγανακτισμένοι μικροσυνταξιούχοι θα ανεμίζουν μπροστά στις κάμερες χωριάτικες (με ή άνευ σουσαμιού). Κάτι σουσούδες, σαν και του λόγου μου, θα γράψουν κάτι, θα πουν κάτι, έτσι, για την τιμή των όπλων - και του καρβελιού. Πολιτικοί όλων των παρατάξεων θα «καταδικάσουν» τα φαινόμενα αισχροκέρδειας. Μέσα στη σύγχυση, κάτι μισο-τρελαμένοι θα μας πουν ότι είναι ευκαιρία να κάνουμε δίαιτα, να τρεφόμαστε υγιεινά, χωρίς πολλούς υδατάνθρακες.Από το θέμα «ψωμί» όλοι έχουν μια μπουκιά να δαγκώσουν. Και οι καταναλωτές; Μπορούν να φωνάξουν, να διαδηλώσουν, να..............συμμετάσχουν σε οργανωμένα καταναλωτικά μποϊκοτάζ ή, απλούστατα, να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους στις επερχόμενες εκλογές, τι κι αν είναι δημοτικές; Αμα έχεις νεύρα, τα ξεσπάς όπου να ‘ναι.
Στην πραγματικότητα το πιθανότερο είναι να μη συμβεί τίποτα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε σχεδόν αναισθητοποιηθεί από τις τρομερές ανατιμήσεις στο πετρέλαιο, στους φόρους, σε όλα τα βασικά είδη διατροφής. Αιμορραγούμε στην τσέπη, αλλά τι άλλο να κάνουμε, εκτός από το γνωστό «σκάσε και πλήρωνε».
Λίγα λεπτά παραπάνω στη φραντζόλα είναι σφαλιάρα στον ήδη αδύναμο προϋπολογισμό, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Το «ψυχολογικό σύμβολο» της τιμής του ψωμιού δεν είναι παρά μόνο αυτό, ένα σύμβολο. Η «μάχη για τη συγκράτηση του ψωμιού» είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θέατρο. Καλό θέατρο, με ευγενή στόχο, αλλά δεν είναι «μάχη», αφού ολόκληρος ο πόλεμος εναντίον της ακρίβειας έχει προ πολλού χαθεί.
Ρίκα Βαγιάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου