Σύντροφε Πρόεδρε,Είστε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από τις απαρχές του και βουλευτής του επί μία 30ετία περίπου, διατελέσατε επί πολλά χρόνια Υπουργός και επομένως έχετε την καλύτερη δυνατή γνώση τής πολιτικής ανθρωπογεωγραφίας του Κινήματος. Εξάλλου, λόγω της συχνής μας επικοινωνίας, κυρίως κατά την περίοδο της Αντιπολίτευσης (1974-1981), γνωρίζετε πολύ καλά τις σταθερές μου απόψεις για τις ιδεολογικές και προγραμματικές προτεραιότητες του Κόμματος που ενταχθήκαμε και το οποίο είχε ως σκοπό να αλλάξει το εξαρτημένο, μεταπρατικό, ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα της υπερσυσσώρευσης με δημοκρατικές διαδικασίες, αυξανόμενη λαϊκή συμμετοχή, κοινωνική οικονομία και εθνική αυτονομία. Τις απόψεις μου αυτές προσπαθώ να εκσυγχρονίζω σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση της συγκυρίας, χωρίς όμως να χάνω τον στρατηγικό αυτό στόχο, που θεωρώ condicio sine qua non της ευημερίας του λαού μας και της αναβάθμισης του κοινωνικού μας σχηματισμού στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας.
Έτσι, έπαιρνα πάντοτε θέση κριτικής υποστήριξης ή και ανοικτής διαφωνίας με τις βίαιες εξουσιαστικές και «πρόθυμες» συστημικές προσαρμογές, που οι Κυβερνήσεις του Κινήματος ακολούθησαν (ιδίως από την εκσυγχρονιστική περίοδο και εντεύθεν, οπότε μπήκαν οι βάσεις της πιστωτικής υπερεπέκτασης και της αναντίλεκτης υποδούλωσης της χώρας στους καταπλεονεκτικούς κανόνες της ΟΝΕ).
Στο δίλημμα να γίνω επαγγελματίας πολιτικός «παντός καιρού» (που και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό θα διακηρύσσει, αλλά και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές πιστά θα εφαρμόζει) ή να εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου, με οποιοδήποτε τίμημα, προτίμησα το δεύτερο.
Το ότι το ΠΑΣΟΚ κατέκρινε τα καθεστώτα της κομματικοκρατικής ταξικότητας του υπαρκτού σοσιαλισμού, από τη σωστή θέση τής προώθησης του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού μέσω της κοινωνικής οικονομίας, της λαϊκής συμμετοχής και της κοινωνικής απελευθέρωσης («τρίτος δρόμος»), προσέλκυσε πολλά ελπιδοφόρα πνεύματα και αγωνιστές, που τώρα το έχουν εγκαταλείψει λόγω των παραμορφωτικών συστημικών προσαρμογών. Προϊούσης της εξουσιαστικής διαθεσιμότητας τής κυβερνώσας ομάδας, οι Οργανώσεις του Κινήματος έπαυσαν να υπάρχουν ως συνελεύσεις του λαού στις τοπικές κοινωνίες και αντικαταστάθηκαν από έναν εξουσιαστικό-εκλογικό μηχανισμό με αναρίθμητα πολιτικά γραφεία, όπου, με εργαλείο τον σταυρό προτίμησης, θεμελιώνεται η διαφθορά των πολιτικών σχέσεων και η συναλλακτική φύση της Πολιτικής Λειτουργίας και προετοιμάζεται το πρόγραμμα εξαγοράς των Κυβερνήσεων εκ μέρους του ξένου επιχειρηματικού κεφαλαίου. Το Κόμμα έγινε πλέον, όπως θα έλεγε και ο Κόλιν Κράους, ένα «Κόμμα-έλλειψη», όπου πέριξ του Προέδρου περιφέρονται πολλοί σύμβουλοι, Έλληνες και ξένοι, που αγνοούν τις ιδιαιτερότητες της χώρας και εκπροσωπούν ανομιμοποίητες, δημοκρατικά, αντιλήψεις και συμφέροντα.
Επειδή ήλπιζα ότι οι συλλογικές εγχαράξεις των χρόνων της αρυτίδωτης νιότης θα σας είχαν επηρεάσει επαρκώς, ώστε, τώρα, που το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα παρουσίασε τις δογματικές του αγκυλώσεις και τις πρακτικές του αστοχίες, να τις επαναφέρετε στην πολιτική πράξη, διαπιστώνοντας και τη μεταστροφή που παρατηρείται σε πολλές χώρες του κόσμου, αλλά και επειδή μου το ζητήσατε ως φίλος, σας υποστήριξα κατά τις εσωκομματικές εκλογές για να αναδειχθείτε Πρόεδρος του Κινήματος. Το ίδιο έπραξα και μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007, όταν υιοθετήσατε τα σωστά συνθήματα για την αυτονομία της Πολιτικής Λειτουργίας έναντι των εγχώριων οικονομικών ομίλων και διακηρύξατε την πρώτιστη ανάγκη τής λαϊκής συμμετοχής, χωρίς να παραλείψετε ότι για την ανάπτυξη της χώρας απαιτείται η αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας με ένα Νέο Σύμφωνο Πράσινης Ανάπτυξης, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Συνοχής.
Με την άρνησή σας να απαντήσετε στις επιστολές μου, με τις οποίες σας καλούσα (μαζί με άλλους -αξιότερους από εμένα- συντρόφους) να επεξεργαστούμε, μέσω συγκροτημένων συνεδριακών διαδικασιών, ένα ευκρινές και διαβαθμισμένο εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης και τις πολιτικές ενίσχυσης του Κοινωνικού Κράτους, πολύ περισσότερο δε, με τη γνωστοποίηση των συνδυασμών (ενόψει των εκλογών της 4-10-2009), υποψιάστηκα ότι το ΠΑΣΟΚ, από πλευράς υποκειμενικού δυναμικού, θα κινηθεί πλέον σε κεντροδεξιές νεοφιλελεύθερες θέσεις, αφού είναι γνωστό ότι πολλά από τα νέα του στελέχη (όσα -τέλος πάντων- μπορεί να έχουν και απόψεις) απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις μορφές της κοινωνικής οικονομίας και είναι υπέρ της αγοραίας διευθέτησης των κοινωνικών πραγμάτων. Αλλά με τη σύνθεση της Κυβέρνησης, συνειδητοποίησα ότι σίγουρα θα εφαρμόσει πολιτικές που βρίσκονται δεξιότερα της προηγούμενης Κυβέρνησης (που είχε και κάποιες κρατικοπαρεμβατικές αναστολές) και ότι θα τηρήσει πιστά τις οδηγίες του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου της ΕΕ, που αναπτύσσει πλέον την πολιτική της κοινωνικής αντεπανάστασης.
Η πεποίθησή μου αυτή εδραιώθηκε περαιτέρω, όταν με έκπληξη διαπίστωσα ότι οι εναλλακτικές λύσεις ανανέωσης των ομολόγων του χρέους απορρίπτονται και ότι η Κυβέρνηση ακολουθεί με υπερβάλλουσα προθυμία τις εντολές των εκπροσώπων των δανειστών μας. Οδυνηρό ξάφνιασμα επίσης ένιωσα όταν, ακόμη και στενοί σας σύμβουλοι και διαπρεπείς οικονομολόγοι (μεταξύ των οποίων και ο Τζέημς Κ. Γκαλμπρέιθ) δημοσιοποίησαν ότι σας συμβούλευσαν να λάβετε διαφορετικά μέτρα και συνέστησαν στον Ελληνικό Λαό, αλλά και στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς (κυρίως του Νότου), να ξεσηκωθούν, αφού η λαϊκή κινητοποίηση είναι το μόνο όπλο που τρομάζει την αλληλοτροφοδοτούμενη στελεχιακά από τις Αγορές Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το καταπλεονεκτικό Μνημόνιο, η νέα αυτή θανατηφόρα «ζώνη αγνότητας» των «νέων Σταυροφόρων» του τραπεζικού κεφαλαίου (που «αποπληθώρισε» την τιμή της εργασίας, αλλά ανέβασε στα ύψη την αξία των αγαθών και τα επιτόκια του διεθνούς δανεισμού της χώρας), είναι τόσο αντι-κοινωνικό, που επέσυρε ακόμη και τις διαμαρτυρίες τού θεματοφύλακα του διεθνούς οικονομικού συστήματος Ντομινίκ Στρος Καν, που αξίωσε από τους Ευρωπαίους για λογαριασμό μας διπλάσιο χρόνο δημοσιονομικής προσαρμογής και αποπληρωμής των δανείων, καθώς και χαμηλότερο τόκο !!
Δεν φτάνει που οι γερμανικής επίνευσης άκαμπτοι κανόνες της ΟΝΕ επιδεινώνουν εις βάρος της χώρας μας το ισοζύγιο του ενδοευρωπαϊκού εμπορίου, σταθεροποιώντας τις ροές του ακριβού δανεισμού μας προς τις βιομηχανίες της Κεντρικής Ευρώπης (κάτι που δεν αντιλήφθηκαν οι νεοσυντηρητικοί εκσυγχρονιστές του υπερτιμημένου για τους Έλληνες ευρώ και της ανάπτυξης της εικονικής οικονομίας)˙ δεν εξαρκεί που ο Ελληνικός Λαός αιμοδοτεί από τη φτώχεια του την ανεργία στις μεγάλες εξαγωγικές χώρες, αλλά οι δανειστές μας απαιτούν από την Ελληνική Κυβέρνηση, όπως αποκάλυψε και ο Τζέημς Κ. Γκαλμπρέιθ (με άρθρο του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 27-6-2010-ένθετο Le Monde Diplomatique) «να διαλύσει το Κοινωνικό Κράτος». Αυτές οι απαιτήσεις, πλέον, υλοποιούνται, όπως έδειξαν οι νομοθετικές παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό Σύστημα, αλλά και στη συνάρτηση του Εργασιακού-Ασφαλιστικού εν γένει. Κατακτήσεις ενός αιώνα καταργούνται σε μια στιγμή τού νεοφιλελεύθερου χρόνου(!!) και επιστρέφουμε σε συνθήκες προδημοκρατικής εποχής.
Η προθυμία μας, μάλιστα, για αντικοινωνικές προσαρμογές έφτασε σε τέτοιο σημείο, που αποδεχθήκαμε, πρώτοι απ’όλους τους Ευρωπαίους, τον ανήκουστο όρο περί αυξήσεως των δαπανών για συντάξεις όχι περισσότερο από το 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, με διπλάσιους ίσως των σημερινών συνταξιούχους, οπότε η σύνταξη θα μεταβληθεί σε «αντίδωρο». Το ΠΑΣΟΚ, διαγράφοντας όσα έλεγε για την καταλήστευση των αποθεματικών του Ασφαλιστικού Συστήματος και για την επούλωση των άλλων χρόνιων πληγών του, αποδέχθηκε ρυθμίσεις για τα επόμενα 50 χρόνια(!!), παρότι η επιτήρηση και τα σχετικά κείμενα είναι ονομαστικά τριετούς διάρκειας !!
Αυτή η παραδοχή συμβολίζει την παντελή μετάλλαξη της ιδέας για το Κοινωνικό Κράτος που είχε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, του οποίου οι σημερινοί αρμόδιοι Υπουργοί προσπαθούν να προβάλλουν ορισμένες αγκυλώσεις και παρατυπίες, που οι ίδιοι ανέχτηκαν (αν δεν δημιούργησαν) κατά τα χρόνια της διακυβέρνησής τους, ώστε, μαζί με τους φροντιστηριακά στηριζόμενους δημοσιολόγους των συμφερόντων που κάποτε εσείς καταγγείλατε ότι υπονομεύουν την αυτονομία της πολιτικής, να περάσουν στο λαό ότι αυτό συνιστά σωτηρία του συστήματος και της πατρίδας !!
Όλα αυτά και πολλά άλλα αλλοιώνουν τη φύση, την Ιστορία και τον χαρακτήρα του Κινήματος. Ο ενθουσιασμός μάλιστα, με τον οποίο ορισμένα μέλη της Κυβέρνησης τον εφαρμόζουν, υπερακοντίζοντας ως προς την αναγκαιότητά τους και αυτά τα μέλη της «τριαρχίας», δείχνει ότι «το κάστρο είχε αλωθεί» υποκειμενικά, προτού βρεθεί η χώρα σε κρίση χρέους και εξελιχθεί -και με σφάλματα της Κυβέρνησης- σε κρίση δανεισμού.
Δεν γνωρίζω ακόμη τι επίδραση θα έχει αυτή η πορεία στην αμήχανη λαϊκή βάση του Κινήματος. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες και ποιού μεγέθους ρωγμές θα επιφέρει στο κοινωνικό σώμα και στα στρώματα που ανέδειξαν και συντήρησαν το ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτική λύση εξουσίας. Δεν μπορώ να φανταστώ ακόμη το μέγεθος της καταστροφής του ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, καθώς και την ταχύτητα της ήδη εξελισσόμενης μεταναστευτικής ροής «εγκεφάλων».
Αυτό όμως που γίνεται φανερό είναι ότι, με οποιαδήποτε κριτήρια (ιστορικά, πολιτειολογικά, ιδεολογικά, προγραμματικά), το σημερινό κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να βρίσκεται στην κατηγορία των σοσιαλιστικών κομμάτων. Ο τεκτονικός σεισμός τού μεταβλητού Μνημονίου το έχει μετατοπίσει στο χώρο των νεοφιλελεύθερων κομμάτων, που έχουν αποδεχθεί την επικυριαρχία της Τραπεζικής Διεθνούς, των hedge funds και των οίκων αξιολόγησης ως φυσική κατάσταση του κόσμου.
Κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, η μοναδική λυτρωτική πορεία για τη χώρα και το ΠΑΣΟΚ είναι η ριζική μεταστροφή των πολιτικών και των συνειδήσεων. Η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου θα είχε ουσιαστικό περιεχόμενο, εάν μπορούσε να συζητήσει διεξοδικά και ελεύθερα για την καταγγελία του Μνημονίου, για την προετοιμασία του Λαού για δύσκολες μεν, αλλά πραγματικά ελπιδοφόρες, μεσομακροπρόθεσμες πολιτικές, για την προσφυγή στο λαό με την ευκαιρία των Αυτοδιοικητικών Εκλογών, για να απευθυνθούμε στα μέλη και τους φίλους τού Κινήματος, με την ελπίδα εξανάστασης της δημοκρατίας της βάσης, αναπτέρωσης του πατριωτικού αισθήματος του λαού μας και αναζήτησης μιας πραγματικής Διεθνούς Αλληλεγγύης. (Αν όλοι οι ορθολογιστές του κόσμου, ακόμη και οι μετριοπαθείς συστημικοί οικονομολόγοι, έχουν διαπιστώσει τον αδιέξοδο και καταπλεονεκτικό χαρακτήρα των κανόνων της ΟΝΕ, δεν έχουμε παρά εμείς να τους καταγγείλουμε πρώτοι, την ώρα που οι άλλοι επιχειρούν να τους αυστηροποιήσουν.).
Αυτή η συζήτηση μπορεί να γίνει απαρχή συγκρότησης μιας νέας πρότασης για την πορεία της Ευρώπης, ώστε κάποτε να αλλάξουν ριζικά οι κανόνες του παιχνιδιού. Είναι μια ύστατη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει το ΠΑΣΟΚ, εις ανάμνηση των συλλογικών εγχαράξεων της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, προτού η Ιστορία το καταπιεί ως παντελώς αναξιόπιστο Κόμμα, που, όχι μόνον δεν ετήρησε τις αρχές του, αλλά προσχώρησε στο στρατόπεδο του ταξικού αντιπάλου, του οποίου έγινε ζηλωτής των απόψεων και των συμφερόντων. Γιατί, όταν οι οικονομικά επικυρίαρχοι επαινούν την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη θεωρούν «δική τους», επειδή δεν ακολούθησε τη βλαπτική για τους δανειστές της πολιτική αλλά την επώδυνη για το λαό συμπεριφορά, τότε η αλλοτρίωση είναι πλήρης. Και η ετυμηγορία της Ιστορίας καταλυτική.
Σύντροφε Πρόεδρε,
Με βάση όλα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι δυνατό να παρευρεθώ στην 9η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου που αρχίζει σήμερα, αφού καλούμαι να εγκρίνω εκ των υστέρων μια υλοποιούμενη και δεσμευτική με νόμους και διεθνείς συμβάσεις αντικοινωνική πολιτική, σε βάρος του περήφανου λαού μας.
Αθήνα 3 Σεπτέμβρη 2010
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
ΑΛΕΞΗΣ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
** Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ - ΠΡΟΣ: ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ κ.Γεώργιο Παπανδρέου - ΚΟΙΝ.: κ. Σωκράτη Ξυνίδη, Γραμματέα Ε.Σ. ΠΑΣΟΚ
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.i-reportergr.com/2010/09/blog-post_928.html#ixzz0z3noDBtt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου